Literatura i sztuka na Bukowinie rozkwitła przede wszystkim pod koniec XIX i na początku XX wieku. Są to zarówno złote czasy Austro-Węgier, a w ich ramach księstwa Bukowiny, jak i okresu upadku imperium i konfliktów po tym następujących. Autorzy i artyści o różnym pochodzeniu, niewątpliwie czerpiący z dynamicznego rozwoju kraju oraz jego wielokulturowości, tworzyli po rumuńsku, ukraińsku, niemiecku czy w jidysz. Dramatyczne wydarzenia XX wieku, wzrost nacjonalizmów, upadek gospodarczy, repatriacje były kolejną przyczyną, tym razem dla bardziej emocjonalnej i nostalgicznej literatury, niestety w większości tworzonej na emigracji.
Dzieła wielu bukowińskich pisarzy weszły do kanonu literatury światowej, a autorzy często przypisani są do wielu różnych kategorii, ale chyba najrzadziej do jednej wspólnej kategorii literatury bukowińskiej. Każdy kto chce zrozumieć Bukowinę powinien poznać jej różnorodną literaturę. W takim środowisku rozwijała się również polska wspólnota, czerpiąc inspiracje, budując swoje ambicje, rozwijając się intelektualnie. Ostatecznie Polonia na Bukowinie nie wydała ze swojego grona żadnego znaczniejszego powieściopisarza bądź poety. Niemniej jednak wielu Polaków zasłużyło się dla Bukowiny, bądź to jako zdolni politycy, albo też artyści. Niewątpliwie bujne życie literackie kraju pozytywnie wpływało na rozwój bukowińskiej Polonii.
